„Од меморијата“ изложба од Беди Ибрахим

„Од меморијата“ е тематската изложба од уметникот Беди Ибрахим што e отворена во Ликовната галерија од ЦК „Марко Цепенков“ .( 20.11. до 3.12.2020)

Конча Пиркоска вели дека самиот наслов на изложбата „Од меморијата“ на Беди Ибрахим, нѝ  реферира на некои временски фрагменти, на акумулирани сеќавања кои се суптилно впишани во  авторовиот  ментален и емотивно визуелизиран дневник.

- Сегашниот избор од страниците на  дневникот, авторот  нѝ го селектира  на девет   различно интонирани реди мејд предмети. Инсистирајќи на нивната изворна морфологија, само со минимална скулпторска и колористичка интервенција и комбинација, авторот на скулптурите и објектите, ќе им ја додели улогата на наратори. Тие, самите за себе, ќе нѝ говорат за нивната функција во времето на нивното време, но и за нашиот индивидуален и колективен заборав. Оттука, во фонот, во потекстот на делата: „Семејно стебло“, „Земја и леб“, „Исчекор“, „Виртуелно огледало“, „Илузија“, „Невестински ковчег“, „Танц“,  авторот во извесна смисла, и себеси ќе се препознае и презентира како конаратор, соучесник, кој ќе ја надополни играта на  нараторите  што се одвива помеѓу имагинацијата и реалноста. Низ ремеморирањето, ќе нѝ ги (пре)раскаже нивните различни приказни, потсетувајќи ги набљудувачите на некои битни универзални пораки...Со овој интердисциплинарен скулпторско-сликарски концепт   не само што ревносно ја доградува неговата лична креативна архитектура на времето, туку  Беди Ибрахим, низ  создавањето нѝ реферира на неговото длабоко разбирање и почитување на законите на редот кои владеат со космичкиот принцип, со принципот на нераскинливата врска на времето минато со времето  сегашно – вели Пиркоска за изложбата на уметникот.

Беди Ибрахим дипломирал на ФЛУ на одделот за скулптура. Бил член на групата „Зеро“. Во 1991г. престојувал на Универзитетот Мимар Синан во Истанбул, како и во ателјето на познатиот архитект Џенгис Бекташ .Во 1992 г. престојувал на Јилдиз Универитетот во Истанбул каде вршел истражувања во Кападокија. Во 1997 г. бил единствен претставник од Македонија на Меѓународното биенале во Истан­бул. Од 1999-2001 г. бил директор на Турската драма. Од 2002 до денес работи на ФЛУ како редовен  проф. на вајарскиот оддел и актуелен декан на ФЛУ. Во еден мандат бил и продекан за настава. Освен со скулптура се занимава и со сликарство и сценографија. Досега има реализиран над 20  самостојни изложби во земјата и во странство и бројни групни учества на локалната и меѓународната сцена. До­битник е на три наци­онал­ни и меѓународни награди. 

ИЗЛОЖБА „ЛУНАРНО- СОЛАРНО, КАМЕНО - МЕТАЛНО, КЛИН“ ОД ДАМЈАН  ЃУРОВ

Изложбата „Лунарно- соларно, Камено - Метално, Клин“ од Дамјан Ѓуров, е поставена во Ликовниот салон на ЦК „Марко Цепенков“. Поставката е симбиоза на три циклуси преку техничка и идејна концепција.

Во циклусот Лунарно-Соларно се потенцира на потребата за симболичко доживување на светот и неговиот космоген карактер, додека пак во циклусот Камено-Метално време се навраќа повеке на земскиот карактер и поопипливо ја доловува земската и архаична димензија кај човекот, за на крај во последниот циклус Клин, на сосема различен пристап а сепак симболички, да го соочува човекот со егзистенцијалните проблеми и неговото присуство во општество.

- Циклусите Лунарно-Соларно и Камено-Метално време имаат еден сличен пристап во начинот на кој се комбинираат матријалите и нивното спојување.Симболиката се проткајува низ делата од двата циклуси и преку спојувањето на матријалите и преку идејната концепција.Видно е изоставен фигуративниот приказ на човекот. Во циклусот КЛИН навестувам едно ново поглавје. Од технички аспект во смисла на матријалната концепција, (мислам на комбинирањето на различни матријали)но и преку фигуративниот наративен приказ на анатомијата и самиот човек. Во целата оваа симболичка и историска вертикала, главниот чинител и создавач е човекот и преку него продолжувам да ја толкувам мојата приказна (концепција). Сите овие циклуси имаат за цел да се долови развојот на една мисла како во идејна така и во техничка смисла – вели уметникот Ѓуров.

Дамјан Ѓуров, дипломирал на ФЛУ во Скопје на одделот за скулптура,во класата на професор Беди Ибрахим - насока Керамика. Реализирал самостојни и групни изложби и учествувал на повеќе ликовни колонии.

Изложба „Без наслов“ од Касиопеја Наумоска

Во Ликовната галерија е поставена изложбата на слики „Без наслов“ од уметницата Касиопеја Наумоска, која ќе се претставува со 20 дела. (20.10 до 2.11.2020)

Биографија

Касиопеја Наумоска од 2016г. - Магистер по Студии на култура, а 1993г.- Дипломира на ФЛУ во Скопје.Има повеќе самостостојни и групни изложби во и вон Македонија, и повеќе награди.

Д-р Васко Шутаров за уметноста на Наумоска ќе забележи - ... „Зошто ја сакам Каси и нејзината уметност. Има многу “и” за тоа. И-со голема буква. Искреноста во нејзиниот пристап кон уметноста што ја твори. Играта со која владее совршено. Играта на детето во неа, со строгиот Учител над неа. Играта на освоените слободи и заробените страсти во нив. Играта на темното и светлото, на машкиот и женскиот принцип, на рационалното и ирационалното. Интегритетот на сите тие крајности, од кои пресоздава складна композиција. Импулсивноста во играта на линии и форми. Импресивноста со која ја облагородува сопствената експресија и провоцира трајни импресии кај својата публика. Изненадувањата, кога без посебна најава од византиски и шекспировски опскурни амбиенти прегрнати во пурпур, нè пренесува во осветлен раскош од пејзажни амбиенти. Во бои на кои ни небото прегрнато во индиго не им претставува лимит. За Исклучителноста како уметник и ликовен педагог. Како човек, мајка и другариште. За Инспиративноста со која ги дарува сите љубители, не само на ликовната уметност. Бидејќи нејзината уметност и не е само ликовна. И уште многу други И, за многу други добри прилики. А за Прилеп и нејзината трајна љубов поврзана со него, доволно е да се фрли летимичен поглед на бројните изложби во серијалот изложби кои низ годиниве на градење препознатлив имиџ и статус на голем сликар, токму овде во овој град ги има релизирано. Тоа се трајни нишки на една силна емоција и конекција. Меѓу Градот и Касиопеја. Уште што и посакувам? Да дочека многу повеќе спокојни времиња за себе и своите сакани. И посебно добри и спокојни времиња за нејзината прва љубов-сликарството. Да го преоткрива и во годините на зрело доба, она што публиката и го очекува од неа. Она што Оља го нарекуваше, вечност во сегашноста. И да ни го предава нам и на новиве генерации, оној допир од божествениот талент со кој привилегирано токму таа била дарувана. Родениот Уметник. Касиопеја Наумоска.“.