Годишната изложба на ДЛУП 2021

Изложбата на дела од членовите на ДЛУП, поставена во ликовниот салон на Центарот (8.10 до 31.10.2021) предизвика интерес кај љубителите на уметноста, кои имаат можност да ги проследат делата од Методи Исков, Елена Димоска, Верче Николоска, Давид Атанасоски,Александар Џинго, Марта Макеска, Маја Најдоска, Ангелкa Башеска, Александра Богоеска, Павлина Илијоска, Анита Сотироска, Бојана Артиновска, Емил Солески,Ферди Булут, Кристина Малинческа, Марија Ѓорѓиоска, Славчо Павлоски, Филип Перески,Драган Верговски Алпи, Васил Костов, Михајло Ристески и Златко Крстески.

Претседателот на ДЛУП Методи Исков вели дека е презентирано едногодишното творештво на членовите на Друштвото.

Изложба на дела од Мирко, Лидија и Марко Вујисиќ

Изложба на дела од семејството Вујисиќ е отворена во Ликовната галерија на Центарот. ( 8.10 – 31.10.2021).

Изложените дела од Лидија Вујисиќ се во цртачка техника во пастел и се дел од циклусот „Ние во огледала“, на кои се претставени ликови од музката, актерството и ликовната уметност.

Делата од Мирко Вујисиќ воспоставуваат комуникација од чудесниот свет на внатрешни простори, мирејќи ги со префинетите цртачки структури и менталната предлошка, кои директно ја допираат светлината со темнината на човековата подвсест.

Прецизното рушење на раличните скалила на типови на реалност изразени преку високи хроматски температури и композиционалната напрегнатост визави композиционалната смираност ги бележат примарните ликовни иницијации кај делата на Марко Вујисиќ. Просторност постанува материја на формалните просторни конструкции, каде визијата и креацијата пробудуваат една нова форма на репрезентирање на пејсажите и урбаните средини.

Тројцата уметници се членови на ДЛУМ и учестувале на бројни изложби во земјата и во странство.

Изложбата „Асоцијации“ од Росица Лазеска отворена во Прилеп

Синоќа во ликовната галерија на ЦК „Марко Цепенков“во Прилеп беше отворена изложбата „Асоцијации“ од уметницата Росица Лазеска, која се претставува со 29 цртежи. За творештвото на Лазеска говореше Викторија Димеска, историчар на уметност, која посочи дека колажните композиции на Лазеска изобилуваат со интимни сензации и автентични имагинативни форми, облици и знаци – реконструкции на внатрешни, асоцијативни и мисловни процеси.

-Ликовните структури дејствуваат автономно со динамична експресивна можност, креирајќи ја траекторијата на движења на соседните имагинативни ентитети. Делата на уметницата продираат низ процесот на свесниот разум и се врежуваат во меморијата на оној кој ја набљудува композицијата. ...Исклучителноставо творештвото на Лазеска не само што се припишува на нејзината артистичка способност да создаде разнообразен ликовен јазик, туку се темели и на креативната можност да го материјализира и претстави процесот на интроспективно освестување, односно будење на себството. Во суштина, идејата за отелотворување на процесот на создавање или будење на свесноста како најинтимен процес на човековиот ум, преку ликовниот јазик, ја доближува уметницата до обидите за интерпретација на свесноста од страна на современите филозофи – посочи Димеска на отворањето на изложбата на Лазеска.

Росица Лазеска дипломира на Архитектонскиот факултет во Скопје 1986, на ФЛУ Скопје отсек графика во 1992, од кога е и член на ДЛУМ. Во периодот од 1993-1995 работи на изработка на неколку поштански марки. Добитник е на бројни награди, меѓу кои и на Гранд При на 2 - то Интернационално графичко триенале во Александрија, Египет во 1996година. Реализирала повеќе самостојни и групни изложби во земјата и во странство.

- Филозофите од друга страна, кажувале многу со толку малку зборови. Имаме многу да покажеме, а толку малку покажуваме на светот. Во секој минималист се крие една мрзелива личност со големи идеи. Успева да допре до луѓето баш поради тоа заедничко чувство кое го делат. Всушност секогаш поврзаноста на едно дело со набљудувачот е заедничко чувство. Чувство на меланхолија, среќа, вознемиреност. Токму оттука уметноста е субјективна, затоа што авторот е комплексно суштество од збир на сите чувства и емоции кои гледачот ги препознава во себеси. Ги препознава, но не секогаш ги изразува. Сите ние го имаме чувството на мрзеливост, извор од кој доаѓаат изговорите за најголем дел од работите кои сме можеле, а не сме ги направиле, за потенцијалот и идеите кои сме можеле да ги искористиме, а не сме. Како и во животот, и во уметноста прогресот е некогаш поттикнат од уништување и самоуништување. За да биде пеперутката пеперутка, прво мора да е гасеница. Можеби не сме свесни дека понекогаш токму нашата автодеструктивност е само премин кон поголемо ниво на свест, кон нови идеи, кон сосема нов поглед на нештата, на свет кој ни бил пред очи, а сепак невидлив. Во делата се претставени емоционални и егзистенцијални состојби на човек, губење на себеси за повторно пронаоѓање и така во круг, се со цел движење на бесконечниот прогрес – потенцира уметникот.

Методија Јорданоски,завршил ФЛУ во Скопје. Работи како графички дизајнер. Има учествувано во повеќе групни изложби во државата и надвор. Номиниран е финалист на осмиот Интернационален конкурс за студентски плакат, Скопје - Enabled for Disabled .

Изложба „Човек – број“ од Стефан Анчевски

Во Ликовната галерија на ЦК „Марко Цепенков“отворена е изложбата „Човек – број“ од уметникот Стефан Анчевски ( 3.9.- 19.9.2021). Изложбата е поддржана од Министерството за култура.

Уметникот Стефан Анчевски за ликовниот опис на делата со наслов „Човек – број“ вели дека настанале од секојдневието.

-Чекањето на шалтер со бројче во рака е најактуелната форма на нумерирање на луѓето во современиот начин на живеење. Принципот на „земи бројче“ можеби од една страна го олеснува воспоставувањето ред на чекање на шалтери на скоро веќе сите јавни администрации, банки, оператори ит.н. но, од друга страна она „најстрашното“ чекање не е изоставено. Токму тоа е појдовната точка на овој ликовен проект, кој сосема случајно (во тоа бескрајно чекање) почна да се развива за да го анализира човекот како број, поточно да го претвора или само да констатира дека од човековиот идентитет ( единствен матичен број), редниот број во училишниот дневник, бројот на индекс, па се до бројот на чевли, среќен број, број на години, број на шеќер во крвта....... човекот се одредува, т.е. дефинира по случајност на броеви. Меѓутоа, не се работи за констатација, туку за чувство што го добивам секогаш кога ќе се повикам на одреден број – јас се претворам во број или бројот станува „јас“?

Изработените графички решенија се со различни постапки и техники добиени по пат на случајност, без контрола врз една од најконтролираните ликовни техники – графиката. Со одбирањето на ваквата постапка ја надополнив содржината на моите дела – контролирањето и воведувањето ред со броеви на човековото постоење наспроти човековата природа, наспроти она што човекот во својата суштина – е – вели Анчевски.

Стефан Анчевски, дипломирал на Факултетот за ликовни уметности во Скопје при универзитетот „Св. Кирил и Методиј“(2017). Учествува на повеќе групни изложби во земјава и странство и на повеќе ликовни колонии.